سلام
چند وقتی است که هم بخاطر شغلم و هم بخاطر خانواده و ارتباطات بیرون خونه از سمت والدینم مدام میشنوم که میگویند موبایل بخر .. چند وقت پیش رضایت دادم بالاخره برام سیمکارت بخرند ولی بازم راضی نشدم توی گوشی شیک و امروزی و اندروید بندازمش ..سیمکارت رو الان تو یک گوشی قدیمی لمسی استفاده می کنم ..ولی باز هم میشنوم که می گویند برات سیمکارت اینترنت همراه دار گرفتیم بیا گوشی بخر جدا از صحبت هاشون و نیازم بخاطر ارتباطات کاری ...خب بقیه رو میبینم که از من سن کمتری دارند اما موبایل دارند اونم آیفون...خب خوشبختانه اصلا از علم روز عقب نیستم اما حتی تلگرامم رو هم از تلگرام مادرم استفاده می کنم ...الان وسوسه هاشون خیلی مشتاقم میکنه ولی خب فکر که میکنم میبینم آخه من آنچنان ارتباطی ندارم که بخاطرش سیمکارت اینترنت همراه دار بخوام و موبایل شیک که پیام بدم منظورم اینه جز والدینم و آموزشگاهی که توش کار میکنم کس دیگه ای نیست
چون خودم به شخصه دوست دارم حداقل وقتی ازدواج کردم موبایل بخرم کلا از اول هم همین تصمیم رو داشتم چون اون طوری با توجه به اوضاع اطراف که متاستفانه دختر یازده ساله دوست پسر داره و باهاش چت میکنه خیالم راحته چون میدونم منم دارم کسی رو که باهاش چت کنم اما نه به صورت ناشایست ...یک حس عجیبیه خیی خوب نمیتونم توصیفش کنم
یک خاطره بد هم دارم شاید یک بخش خیلی خیلی کوچک ماجرا هم مال اون باشه
از طرفی هم میدونم اگر موبایل داشته باشم چون به تکنولوژِ تسلط دارم و علاقه دارم بروز باشم مدام برنامه های مختلف خواهم ریخت که دوست ندارم الان تو این وضعیت که مجردم واردش بشم حتی دوست ندارم الان هم خیلی تو این سایت حضور پیدا کنم
یک جور حس تعهد دارم ....حس میکنم درست نیست الان که اینطوره بعضی جاها حضور پیدا کنم
به مادرم هم گفتم میگه عیب نداره حالا با ما در تماس باش خیلیم ازش استفاده نکن
خجالت هم میکشم این گوشی داغون که کیفیت همه چیزی پایینه و حتی برای عکس باید از موبایل مادرم استفاده کنم رو هم کسی ببینه چون الان عصر تکنولوژیه
من میتونم خودم رو در استفاده ازش تضمین کنم ولی حس قلبیم و تعهد ها و قرار هایم با خودم را نقض کردم
ممنون میشم کمکم کنید